kontur

za daleko
o jeden krok
słowem postawiony
za blisko
krwawią mi żyły
słucham dźwięku ciszy
w sobie
potłuczonej sinym
znamieniem
i liczę
układankę z minut
uciekłych
w popłochu
nagłym pośpiechem
oddechu
zagubione we mnie
wiersze
patrzą przez palce
otwierając oczy
pełno w nich
kolców
wyrwanych różom
moich snów

Ewa Świtała
(https://pl.pinterest.com/pin/120612096255615196/)