zamknięta
w pudełku
klatki
bez tchu
znów zbieram
odłamki szkła
z potłuczonych o ścianę
złudzeń
i myję podłogę
z krwi
broczącego serca
siedzę
w kąt wciśnięta
zbyt szybko
uwierzyłam
że jest dla mnie
życie
Fot. Stefan Gesell
http://www.fotosym.de
Wiara i nadzieja była, miłości widocznie zabrakło...
OdpowiedzUsuńCzasem miłość nie przytula, czasem zostawia siniaki po słowach... czasem obawy są zbyt silne, a czasem strach zbyt mocno dotyka. Ale to wszystko miłość.
Usuń