nitka po nitce
wypruwam z tkaniny
serca
potrzebę
zbyt dużą
ale zamiast maleć
wciąż rośnie
więc knebluję jej usta
by zamilkła
szukam w schowku
pamięci
smaku twoich ramion
choć jesteś
tak blisko
odległy
tęsknię
Ewa Świtała
https://www.facebook.com/profile.php?id=100007218069171
Może nitki babiego lata doprowadzą
OdpowiedzUsuń... to już niebawem...
Może spacerując dotrze się do siebie wzajemnie po drogowskazach rozsnutych.
Usuń