powiew lata

tak całkiem
głupio
w niedorosły sposób
zapodziałam się
rytmem serca
po sam czubek nieba
z waty cukrowej
utkanego
słodyczą
twoich oczu
zupełnie jawnie
bosymi stopami
chodzę po trawie
zielonej
twoich marzeń
łąką pełną rumianków 
i chabrów
co dla mnie 
rozwinięta kobiercem
jest miękkim
w tobie
zanurzam buzię 
w promienie słońca
i czekam aż przyjdziesz
by zetrzeć mi spod nosa
wąsy malowane 
łapczywością smaku
kiedy karmiłam się
niecierpliwością
siedząc niby spokojnie
ale wcale nie
bo niech już wreszcie...
przyjdź
mam dla ciebie
czterolistną koniczynę
i szkiełko
z kalejdoskopu
moich snów wyjęte

Vladimir Volegov - Rest In Her Way
(http://volegov.com)