wtorek, 10 kwietnia 2018

dawno temu w zapomnieniu

nie pomyślałam
że tak...
kiedyś
w szufladzie
znajdziesz
mój szept
zapomniany
i ogłuchniesz
od zrozumienia
wyrzekłam się siebie
za mało
teraz ty
wypowiadasz moje imię
znałeś je jednak
choć przywiązałeś w lesie
do pojedynczego drzewa
moje uczucia
by zdechły
gdy odszedłeś
bez słów
w zapomnienie
i teraz
znalazłeś 
kiedy żyję
umierasz 
na moją obojętność
wiedziałam że wrócisz
obudzony nieobecnością
nie zabrałam ci nic
we mnie 
zakwitł ogród
w braku ciebie
nie rozgrzeszę cię
zabiłeś mnie
przecież

Maja Borowicz - Ewa odchodzi
(http://www.majaborowicz.com)
"Ewa odchodzi", 100x70cm, giclee na płótnie, limit edycji: 25

2 komentarze:

  1. Przywołujesz czasami zdumiewające metafory, pozytywnie zdumiewające...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja tam jakoś nie widzę tych metafor zdumieniem, ale skoro są niech cieszą.

      Usuń