czwartek, 11 października 2018

prośba

kiedy 
opadnie ten 
zgiełk i kurz
zobaczysz
ciszę
w moich dłoniach
co trzepocze
jak ryba bez wody
uwięziona
pustosłowiem
tylko nie milcz
wtedy
nie...
milczenie
zabija deskami
światło
i kwiaty więdną
jak serce
bez czułości
i łzy
kapią po szybach
policzków
a czas
otwiera wino
smakiem
w przewróconym kieliszku
więc powiedz
choć kilka słów
zanim zniknę
wierszem
odchodzącym na palcach
przez kanty
snu

Ewa Świtała
(https://pl.pinterest.com/pin/527202700122556542/)
Obecnie na aukcjach #Catawiki: Ewa Switala - Teardrop

8 komentarzy:

  1. nie wiem, czy można pisać piękniejsze wiersze, ale Ty umiaru nie znasz wcale. i żadnych granic.
    czekam już na kolejne. dobrze, że jesteś.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Świat niestety dotyka mnie emocjami na bogato, więc pewnie jeszcze się tutaj pojawią. Dziękuję za miłe słowa - uśmiechają.

      Usuń
  2. Cierpienie, tęsknota i podobne uczucia czynią twórców genialnymi. Podobno poczucie szczęścia i spełnienia usypia wenę artystów...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wymagałoby to uściślenia w rozmowie z jakimś artystą najlepiej... ale chyba ta druga strona każdego człowieka - smutek czy cierpienie - jest znacznie bardziej malownicza. Bo szczęśliwi rzadko się skarżą. :-)

      Usuń
  3. "Chcę żebyś był biały tak jak ja, pisany wierszem o czwartej dwie, ciszą i krzykiem, mógłbyś być. Z nim właśnie chcę zapomnieć się, tak bez pamięci, kochać...."
    – nie pamiętam czyj on, ale "wiersz biały".

    OdpowiedzUsuń
  4. Coż mogę napisać oprócz tego, że wierz jest przepiękny...?
    Moje uznanie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To ciekawe, że płacz duszy wzbudza w Czytelnikach zachwyt. Ktoś mi powiedział, że cierpienie uszlachetnia a radość spłaszcza i tak sobie myślę, że najwyraźniej miał rację. Dziękuję Stokrotko.

      Usuń