nie ruszaj nie dotykaj bo przez przypadek odkręcisz puszkę Pandory zostaw i stój daleko bym nie poczuła ciepła tak potrzebnego zdejmij obecność i idź bez mojej nadziei wtedy stanę się silna leżąc największą słabością
Jak się pani miewa w swojej samotności...gdyby tak na chwilę, na chwilę chociaż, tylko czekać, na odpowiedź... miałam nadzieję na romans. Na święta taki romans by był jak barszcz albo co innego na stół ale romans się nie trafił. Żadna kobieta ani nawet postać żadna senna. Pamięta pani, kiedyś proponowałam pani spotkanie intymne w nieintymnym świecie...wszystko się dezaktualizuje...mój termin przydatności do namiętności zaczyna się kończyć ?... Będzie dzisiaj piękny dzień.
Kaktus. Taki obrazek widziałam podczas czytania.
OdpowiedzUsuńA ja wyczuwam przekorę, niby idź, ale...
OdpowiedzUsuńJak się pani miewa w swojej samotności...gdyby tak na chwilę, na chwilę chociaż, tylko czekać, na odpowiedź... miałam nadzieję na romans. Na święta taki romans by był jak barszcz albo co innego na stół ale romans się nie trafił. Żadna kobieta ani nawet postać żadna senna. Pamięta pani, kiedyś proponowałam pani spotkanie intymne w nieintymnym świecie...wszystko się dezaktualizuje...mój termin przydatności do namiętności zaczyna się kończyć ?... Będzie dzisiaj piękny dzień.
OdpowiedzUsuńGdzie jesteś????
OdpowiedzUsuńOdezwij się Poetko miła!!!
kwiecień minął nadaremnie, a Ciebie wciąż nie ma.
OdpowiedzUsuń