czwartek, 15 sierpnia 2019

perspektywa odwrotna

pławimy się w nieszczęściach
które płaczą
w naszych oczach
jakby to były wiadra
na deszczówkę
do podlewania ogrodu
niechcianych myśli
a przecież wystarczy tylko
złożyć z nich latawce
co wiatr rozgoni po łąkach
obłoków by pasły się
niebem

Tomasz Alen Kopera
https://www.facebook.com/tomasz.alen.kopera

9 komentarzy:

  1. Witam. To jest dobry pomysł... I dobry wiersz. pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny wiersz, piękny obraz, mądre przesłanie!

    OdpowiedzUsuń
  3. Wiersz piękny...
    Ale dlaczego Ciebie tak długo nie ma???
    Wracaj...

    OdpowiedzUsuń
  4. ...przyszło mi do głowy ,że pani nie może być tak smutna jak by na to wskazywały pani wiersze i dlatego tak sobie pomyślałam ,że pani nie pisze a maluje i wtedy treść nie ma znaczenia a mieć kolor, kształt, cień, wtedy mogłabym nawet dopatrzeć się ,że ładnie pani maluje bo wtedy jest pani na obrazach naga tak jak lubię panią najbardziej.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ajo,
    zniknęłaś i Cię nie ma! Wcale mi się to nie podoba. Wracaj i pisz wiersze!

    OdpowiedzUsuń
  6. My sami nie możemy rzucić na ten świat żadnych czarów. Świat jest swoją własną magią. Jeśli na coś patrzymy, może to zniknąć z naszego widoku, ale jeśli nie próbujemy tego zobaczyć, wówczas to coś nie może zniknąć. Coś może zniknąć, ponieważ to obserwujecie, ale jeśli nikt nie obserwuje - jak jest możliwe, aby coś zniknęło? Jeśli ktoś cię pilnuje, możesz przed nim uciec, ale jeśli nikt cię nie pilnuje, nie możesz uciec od siebie....
    bo to twoja przestrzeń cała

    OdpowiedzUsuń
  7. może wrócisz. byłoby miło. hę?

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo dziękuję Wam za obecność mimo mojego braku przez chwilę. I za dobre słowa czasem potrzebne bardziej.

    OdpowiedzUsuń