nie patrz mi w oczy

czasem boli
nieuwaga
dla cienia
wymową
szeptu ciszy
namalowanego
pozory które ważne są
tak bardzo
i przekonanie 
o zawartości
w pustym wazonie
bo on z kryształu jest
przecież 
niepełnosprawna wciąż
naiwnością
karmię nadal
rozsądku brak
z uśmiechem rozciągniętym
słuchając 
nabrzmienia słów
milczeniem
zachwycona sobą
popatrzę
jak odrywają się guziki
od zapięcia 
sumienia koszuli
bezboleśnie
sprzedając 
moje imię

Zganiony ten kto ból zna 
Zadany przez ogień, co ciało spala

Rzucam światło

Na swą twarz

Gorący wrzask

Strzelać bez rozkazu

Bang bang 

Uszlachetniony ten, kto zna ból

Przez ogień, który spala rządzą

Podmuch iskier

Na jej łono

Gorący wrzask

Strzelać bez rozkazu

Bang bang

Strzelać bez rozkazu

Niebezpieczny ten, kto ból zna 

Przez ogień, który ducha spala 

Bang bang

Niebezpieczny jest dla spalonego dziecka

Ogień, który od życia oddziela

Gorący wrzask

Bang bang

Strzelać bez rozkazu

Twoje szczęście nie jest moim szczęściem

Jest moim nieszczęściem