pustych oczu
łamie kołem
kości mojego czucia
i jestem
miękka
jak miodowy płyn
na dnie szklanki
co znieczulił
błędy
czułość wydarta
krzykiem
znów zaczyna kiełkować
nieśmiało
i trwam
przy tobie
choć znów
uderzasz kamieniem
nieświadomie
boli
jak zawsze
Tomasz Alen Kopera
(https://niezlasztuka.net/portfolio/tomasz-alen-kopera/)
Obraz perfekcyjnie dopasowany do tego, co widziałam czytając Twój wiersz.
OdpowiedzUsuńT.Kopera świetnie maluje - wizualizując to co mam w głowie.
Usuń