uskoki i wyrywki

sama

bez słów
zakopana całkiem w kołdrze głowy
wyciągam wciąż kolejne nitki smaku, zapachu i czucia

nie ma jak powiedzieć i tylko tkwię wbita kołkiem w środek trwania

w mieście tak obcym o pustych ulicach oraz oknach zabitych na głucho

i w morzu tłumu tonę

od niewysłuchania

milczenia ciszy

która ma tyle do powiedzenia

ale trwa niewybuchem

bo muszę być dzielna

choć cała drżę od niepewności zadławiona strachem

kotłuje się w środku i ma tak wielkie oczy

jak studnie w które wpadam kamieniem

w płucach przelewam ołów i nie jestem wcale dorosła

zamknięta w komórce siebie pod schodami świata

jak lewitująca w lunatyzmie

biegnę choć czas stoi w miejscu

uparcie

a ja patrzę jak wskazówki zegara jednak obracają ziemię wokół słońca

nie we mnie
miejsce w którym niepotrzebna jest mapa
zarasta kalendarzem
bez odgłosu kroków
wysyłam ptaki posłańcem 

jest wciąż listopad od tak dawna
szary

wiatr szarpie liście myśli

spadają deszczem słonych słów

które zamarzają zanim ktoś usłyszy

Jacek Yerka
https://www.facebook.com/Yerkaland/