wtorek, 23 stycznia 2018

Czas miniony dzisiaj

odeszłam daleko
a jednak
rozliczasz mnie
jakby kształt
własny
pozwalał ci na 
rzeźbienie mnie
bardziej niż kiedyś
bo wstałeś
z kolan
zdolny do czucia
i nagle
rysujesz mi uczucia
jakimi żyję od zawsze
pokazujesz je
jakbym oślepła
w duszy
widząc we mnie
znowu
krzywe odbicia
zwierciadeł
położone 
na huśtawce
klepsydry czasu
odmierzanego
twoim chcę
nie chcę
wyciągasz mnie
jak poduszkę podręczną
kiedy głowa
wymaga podparcia
by zniknąć
za moment 
zbyt zabieganym rytmem
dnia kolejnego
otwórz oczy
i zobacz mnie
wreszcie
nie dla powodu jakiegoś
dla tego
którą jestem
jeśli nie potrafisz
zostaw
lepiej nie będzie

Tomasz Alen Kopera - B15 (http://alenkopera.com)


4 komentarze:

  1. Zabieganie dnia codziennego zabija w nas czułość w każdej postaci, a szkoda...

    OdpowiedzUsuń
  2. Zabija zrozumienie. Dobrze, że są tacy, którzy potrafią je dawać.

    OdpowiedzUsuń
  3. Bardzo życiowe, i takie na teraz

    OdpowiedzUsuń
  4. Życie najlepiej opowiada, ja tylko zapisuję...

    OdpowiedzUsuń