nie mogę znieść
oczu księżyca
utkwionych z troską
w mojej twarzy
i moich ramion
wokół mnie
bo tak potrzeba mi
człowieka
z żywą krwią
w żyłach
by dotknął
swoim ciepłem
na wyłączność
zamykając inne drzwi
został dla mnie
i posłuchał
pochylony uwagą
jak nic
nie mówię
tylko kapię
wilgocią troski
chęcią zapomnienia
a jest
tylko wiatr
co rozgarnia
moje włosy
nie słychać
nic
żadnego oddechu
Tomasz Alen Kopera - A13 (http://alenkopera.com)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz