retorycznych
złudzeń w okularach
oczu
i wiem
że nie wolno
nic
a wciąż szukam
dla siebie
miejsca
tam
gdzie go brak
i tylko czasem sprawdzam
czy jesteś
w domu
mojego serca
kiedy znajduję
wiem
że jednak żyję
Vladimir Volegov - At The Fishing Village
(www.volegov.com)
Czasem mam wrażenie lub nawet przekonanie, że niektóre pytania powinny pozostać retorycznymi...
OdpowiedzUsuńtak. Zdarzają się takie.
UsuńWspaniale dopasowałaś słowa do obrazu.
OdpowiedzUsuń:-)
Obraz jest prześliczny. Wybrał go ktoś i poprosił o słowa do niego - i tak powstało milczenie. :-)
UsuńPowinnam popełnić samobójstwo, zdecydowanie. Gapię się i czytam. Czytam i się gapię. Ładna, nie przeczę, niewiasta sprawdzająca czy na bluzeczce plamka została czy udało się ją wyeliminować.Może bym dała radę jakoś uznać ,że owa pani patrzy ,na potencjalną bliznę pozostałą po operacji serca ale żeby obraz dopełniał słowa. Niestety. Głupia jestem jak ...ja .Toć nic nie jest porównywalnie równie do niczego.
OdpowiedzUsuńJeden widzi plamę po..., drugi pełnię..., trzeci w ogóle nie widzi bo zapomniał czego ma szukać, a może wcale nie zgubił...
UsuńI każdy z nich ma rację a żaden nie jest głupi.