sobota, 2 lutego 2019

zatrzymanie

patrzę
na skruszony tynk
obsypany butem
przekonań niewiedzy
wyjmując odłamki
serca
obolałe po siniakach
i słyszę
jak mówisz
że chcesz
mojego szczęścia
z kimkolwiek
jakbyś nie wiedział
że smakuje mi
tylko to
które trzymasz
dotykiem
własnych dłoni

Andriy Markiv
(https://www.facebook.com/AndriyMarkivART)

4 komentarze:

  1. Nigdy nie sądziłam, że można słowo "but" tak pięknie wkomponować w poezję. Podziwiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. But to niezwykle przydatny przyrząd - nie tylko do tratowania kwiatów...

      Usuń
  2. To jak antyterapia dla uczuć niewłaściwie ulokowanych...

    OdpowiedzUsuń