truizm

szczęście to takie pojęcie
trochę nierealne, naiwnością rozlewające się na podniebieniu smaku

ulotna mgła pajęczyny... patrzenie w tym samym kierunku i w tym samym czasie - takie wspólne... WSPÓLNE... lubię melodykę tego słowa...

wspólne
nieoczywistość, o której tak łatwo zapomnieć

plany, przyszłość, teraźniejszość i wnioski z porażek, jedzenie radości 

to dłonie, usta, bliskość, śniadania i kolacje, rozmowy, i kłótnie lub milczenie

to miłość, tlen, burze i czas naporu

i my

to nie ucieczki i rozwarstwienia

ale budowanie

razem

szczęście to twoje serce w moich dłoniach

otwarte tak

bym zamknęła je w sobie

bez potrzeby ucieczki
to gadanie o niczym do białego rana i przy wyjadaniu truskawek skąpanych w śmietanie wkładanych palcami do ust lub przy plasterku sera ostatnim dzielonym na miliard kawałeczków, by nie trzeba było wstawać i przynosić następnego
czekanie, kiedy się obudzisz z niespodzianką koloru twoich oczu innych o świcie, a innych w nocy
szklanka wody w upale lub skarpety zimą

to trudne decyzje i konsekwencja

odpowiedzialność za to co się stworzyło sobą w drugiej osobie

i wsparcie wtedy kiedy cały świat upada wokół, taki nieistotny skutkiem, bo istnieją plecy na których można się wesprzeć

składanie z mozołem drobinki do drobinki, warstwa po warstwa i chuchanie, dmuchanie, by się zrosło, zagoiło i odeszło to co boli, a rozrosło się tym, co istotne i jedyne

i mam takie miejsce w sobie

dobre do wszystkiego

nazywa się blisko ciebie

lubię w nim siadać i dotykać

ciepła

Rob Hefferan
https://artefeed.com/rob-hefferan/