Ciężar pustki

Usta pełne łez.

Dławię się solą.
Jak zgaszona podmuchem nagłym
zapałka.
Bezużyteczna.
I jest mi skrajnie obojętne
wyświechtanie takiego sensu.
Nie jestem.
Nigdy.
Nie będę.

Jutro przyjmę cię

jak dobra zabawka.

Z uśmiechem.

W nocy zetrę go z twarzy

jak szminkę.

Szkoda

że kamień we mnie 

jest zbyt miękki.

I tak nie zrozumiesz
tego wiersza.
Tak łatwiej.
Najważniejsze
by się dobrze bawić.
Udając życie.

Loui Jover

https://www.facebook.com/lojoverart